پرنده زیبای من توای پرنده آزاد بپر ، فدای پرت چو میکنی پرواز درون ائینه چشم تب آلودم هزار رنگ میشود پر پروازت دلم چو باغ گل می کند از صدای دلایز ناز آوازت بپر پرنده من ، فدای پرت در آن زمان که به گلها میرسی یا به چشمه های زلال یا به جنگلهای دور در آن زمان که سبکبال بر دوش نسیم میرقصی آن زمان که سرخوش از گریز نرم خود ازقفسی یاد کن زکسی ز کسی که سخت شکسته با و پرش دشت و دریا جنگل و کوه حدیث قفس است در نظرش دیر زمانی ست که رفته زخاطر طنین دلگشای آواز خوشش تو ای پرنده آزاد ، هم اشیان قدیمی ای پرنده شاد پرواز کن تا افقهای دور خدا به همراهت باد چو میروی به سفر میان جنگل سبز بر بلندترین شاخه سرو بر فراز قله های دور آواز بخوان در عبور از مسیر رود در سایه روشن زلال دریا در کنار برکه دور عکس مرا هم از درون آب ببین در آفتاب چو میگشایی پر حضور مرا چو ذره های معلق، بی تاب ببین تو ای پرنده دلشاد در آن زمان که رها میشوی به بستر باد دمی به یاد آور زخم سینه و جور صیاد حکایت قفس، هرگز مبر از یاد و بخوان : خانه غم ویران باد پرنده زیبای من ، بپر فدای پریدنت چو می پری آزاد به هرکجا که رسیدی مرا مبر از یاد ز بیستون چو گذر می کنی و میشنوی خنده شیرین و گریه فرهاد بخند اما ، گریه تلخ مرا مبر از یاد بال بگشاو بپر ، فدای پرت تو ای پرنده شاد بخوان ترانه رهایی آزادیت مبارک باد
[ سه شنبه 84/4/21 ] [ 11:29 عصر ] [ نرگس الهی ]
[ نظر ]
